در یک مقایسه سطحی، براندو در بازی برای خودش یک سبک و استایل خاص داردکه اصلا قابل قیاس با بهداد نیست. در نگاه کلان تر، اصلا هالیوود قابل مقایسه با سینمای ایران نیست تازه چنین شخصیتی معمولا نسبت به بقیه خودشیفته ها هم عکس العمل نشان می دهد. یادم می آید بنیامین جایی مصاحبه ای کرده بود و خیلی خودش را تحویل گرفته بود. سر همان مصاحبه، صدای بهداد درآمد و گفت تو بهتر است بروی همان آفتابه لگن و دیوارت را بخوانی!

بچه تخس

او پسر تخس سینمای ایران است مثل برد پیت که پسر موطلایی سینمای آمریکاست. این زاییده صنعت سینماست. مردم دوست دارند کاراکتر محبوبی برایشان وجود داشته باشد. کلا سینما به چنین شخصیت هایی نیاز دارد؛ مثلا سینمای ایران به افرادی مثل عزت الله انتظامی، محمدعلی کشاورز و علی نصیریان نیازمند است. اگر هرکدام اینها حذف شوند، سینمای ایران حتما درصدد جایگزین کردن برمی آید. 

ما در سینما 8-7 تیپ داریم که هرازگاهی باید آنها را تجدید کرد. حامد بهداد هم یکی از این تیپ هاست. یک پسر تخس، کله شق و حامی طبقه محروم. بهداد جدی و ریسک پذیر است، ضمن اینکه قابل پیش بینی هم نیست همه این خصوصیات در کنار هم آدم را جذاب می کند. خیلی ها از بهداد خوششان می آید چون پسر شری است. درواقع  شبیه تصویری است که آنها از مرد ایده آل دارند. یک پسر شر و شور با قابلیت ریسک پذیری بالا. البته این خصلت را بهرام رادان هم دارد اما در ورژن باکلاسش!

فیزیک خوب

بهداد آدمی است که علاوه بر هوش خوب، فیزیک خوبی هم دارد؛ البته از جذابیت فیزیکی گلزار خیلی پایین تر است. اصلا گلزار به عنوان یک ستاره بیش از اینکه بازیگر باشد یک مدل یا شومن است. مخاطب هم می داند که گلزار بیش از قابلیت های بازیگری، از چهره اش استفاده می کند. 

چیزی که درمورد بهداد خیلی مشخص است شخصیت آرکی تایپی اوست. آرکی تایپ مردانی در حوزه جسمانیت و وفاداری های جسمانی، مردانی ورزشکار و بزن بهادر. او از آن دست مردانی است که اگر در خیابان دعوایش شود اصلا نگاه نمی کند چه کسی در مقابلش ایستاده؛ فقط طرف را می زند!

قانون شکن

آدم ها از کله شقی در رابطه هایشان استقبال می کنند. بهداد کله شق و قانون شکن است. به طرز عجیبی عصبی می شود. افراد عصبی جذابیت بیشتری در برقراری ارتباط دارند. از آن جهت که وقتی کسی عصبی است، خیلی نمی توانی در مقابلش ناز کنی و همین گاهی برایت جذاب می شود.

این شخصیت حتی در ارتباط با دیگران هم خیلی اهل حسابگری نیست. بهداد قابل پیش بینی نیست. هر آن باید انتظار کار جدیدی را از او داشته باشی. افراد قابل پیش بینی، دلزدگی ایجاد می کنند. جنس جذابیت حامد بهداد از روی لطافت هایش نیست، از روی کارهای پسرانه ای است که انجام می دهد؛ همان کارهای خشن.

تنهای جذاب

حامد بهداد نقش افراد تنها را خوب بازی می کند. مردهای تنهایی که در پشتشان، تاریخی از اتفاقات خاص را به دوش می کشند. این یا می تواند عشق شکست خورده باشد یا خاطره ای از جنگ. مردهای تنها برای مخاطب سینما خیلی جذاب هستند. کمی عصبی بودن هم بر این جذابیت می افزاید. بهداد شخصیت نوجوان ابدی دارد یعنی هیچ وقت پیر نمی شود. تغییر رفتارهای الانش را نباید به حساب بالارفتن سن و این جور چیزها گذاشت. شاید این تغییرها تاثیر فیلمنامه باشد ولاغیر!

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: